Eindelijk! De zomer is écht begonnen! Ik denk dat velen met mij verlangden naar licht en warmte. Toch is deze periode voor mij tegelijkertijd lastig. Ik weet dat wat ik nu deel erg persoonlijk en kwetsbaar is. De reden dat ik hierover toch schrijf is, dat ik hoop op erkenning voor het thema automutilatie(zelfbeschadiging) en het jou misschien wel herkenning, steun en moed geeft.

Pijn en verdriet

In mijn situatie ontstond het door pijn en verdriet vanuit alles wat ik moest doorstaan al vanaf jong kind. Waarvan de gevolgen zo intens en ondragelijk waren dat ik geen andere wijze kende om er mee om te gaan dan mijzelf uit te hongeren en pijn te doen.

Gevolgen

Gelukkig kon ik er een aantal jaren geleden mee stoppen. Daar ben ik enorm dankbaar voor. Wel draag ik de gevolgen nog dagelijks met mij mee in de vorm van littekens. Ons lijf hebben we nu eenmaal altijd bij ons;) In de winter is dit niet zo moeilijk. Voor mijzelf heb ik geaccepteerd dat mijn lijf gehavend is, maar met deze temperaturen kan ik wel weer verdriet en schaamte voelen, terwijl ik weet dat schaamte onterecht is.

Onbegrijpelijk

Het is de gedachte dat mensen er wat van vinden. Niet iedereen kan zich inleven in de ander. Zeker als je dit zelf niet kent kan het onbegrijpelijk lijken en wordt er al snel iets van gedacht. De vraag is dan vooral: Kan ik blikken en opmerkingen zelf incasseren en sta ik boven wat anderen van mij denken of vinden?

Spanning

Automutilatie is niet iets wat ik zelf wilde of waar ik bewust voor koos om aandacht te vragen. Het heeft alles te maken met overweldigende gevoelens en emoties waar je geen grip op hebt. Met spanning die (daardoor) zo hoog wordt en waar je niet op een andere wijze mee hebt leren omgaan. Automutilatie lijkt op die momenten de enige manier om te kunnen ontladen, te voelen en ’terug op aarde’ te komen.

Troost en liefde

Inmiddels weet ik dat dit niet zo is en geloof ik dat onder automutilatie ten diepste zelfhaat ligt. Het gevoel van geen-recht-op-bestaan hebben. Deze overtuiging begint vaak (al heel vroeg) in de kindertijd of zelfs al in de baarmoeder. Door mijzelf écht te leren kennen, mijn gevoelens en emoties serieus te nemen en mijzelf in liefde te omarmen, in plaats van mijzelf pijn te doen, heb ik mijzelf (mijn gewonde delen) erkenning gegeven voor alle pijn en verdriet waar ik doorheen ging. Ik weet nu dat ik daar niet schuldig aan was. Als kind ben je nl afhankelijk van volwassenen. Je hoeft jezelf ook niet te ‘straffen.’ Verdriet en pijn zijn een heel begrijpelijk gevolg van heftige gebeurtenissen. Troost en liefde, zoals een kind dat nodig heeft, dát is wat we onszelf in al onze pijn en verdriet mogen geven.

#trauma #automutilatie #vroegkinderlijktrauma #schaamte #verdriet #pijn #emotie #traumatherapie #lichaamsgericht #lichaamsgerichtetraumatherapie #liefde #vertrouwen #zelfliefde #zelfvertrouwen